Phuket: Tandarts, olifanten en pingpong shows

Phuket dag 1:
(13-01)

Ik vertrek van uit Koh Tao en de zon begint eindelijk te schijnen. Het eiland heeft gelijk een ander aanzicht, helaas zal ik er niet meer van kunnen genieten, niet deze reis in ieder geval. Ik heb een lange reis voor de boeg. De boot tocht duurt 2,5 uur. Ik moet overstappen op Koh Samui. Het personeel van de boot zorgt ervoor dat alle bagage zo snel mogelijk van de boot wordt gehaald, dit gaat niet echt zachtzinnig en ik wil de mannen nogmaals danken voor het slopen van mijn bluetooth boxje. Iedereen heeft op de pier in Koh Tao een sticker met daarop de plek van de eindbestemming gekregen, ook wordt er een label aan je tas gehangen zodat ze gooiende mannen de tassen en koffers op de juiste stapel donderen. Aangekomen op het vaste land staan er vele bussen klaar. Mannetjes op de kade schreeuwen en wijzen welke bus je in moet. Het is bloed heet. Voor het eerst in twee weken heb ik het echt bloed heet, ik heb spijt van mijn lange, maar luchtige, broek die ik heb aangetrokken. Ik trek de pijpen tot mijn knieën omhoog zodat ik een soort capri broek heb. De bus is schoon en comfortabel. De stoelen kunnen in een ligstand en de airco staat vol aan. Mijn broekspijpen gaan daarom ook snel weer naar beneden. Naast me zit een Engels meisje. We kletsen een beetje over onze reizen. Ik merk dat ik erg moe ben en besluit mijn ogen even dicht te doen. Het was misschien toch niet zo’n goed idee om gisteren tot 3.00 uur te zuipen met Michelle en James uit Londen, maar ja fuck it, ik heb 3 maanden vrij. Genoeg tijd om tussendoor uit te rusten. Ik kan niet echt slapen en app wat met het thuisfront. Mijn moeder begint over roken, of nou ja over niet roken in de bus. Ik heb niet zoveel moeite met niet roken tijdens het reizen, zolang ik er maar niet over praat. Ik heb gelijk zin in een peuk, thnx mam. Een half uurtje na het gesprek met moeders maken we een stop. Een soort weg restaurantje waar we behalve een warme maaltijd ook nog allerlei spulletjes kunnen kopen voor de rest van de reis. Ik besluit een warme maaltijd te nemen, het ziet er allemaal erg lekker en uit en vind het moeilijk om een keuze te maken. Eenmaal een tafel gevonden stort ik me als een uitgehongerde beer op het eten, gadverdamme, dit smaakt naar de geur van koeienstront. Ik kijk om me heen en zie meer mensen hun bord van zich af schuiven. Ik besluit een bak vers fruit te halen en een pak koekjes. Na 45 minuten gaan we verder met de bus richting Phuket. Eigenlijk zou mijn vriendinnetje Daniëlle vandaag naar Thailand komen, maar door alle omstandigheden met mijn moeder haar gezondheid en het missen van een annuleringsverzekering bij Daan heeft ze in overleg met mij haar ticket om geboekt naar Jamaica. Ik was er toen nog van overtuigd dat ik niet meer weg zou gaan. Ik heb er vandaag al vaker aan gedacht en als ze me tagt in een facebook bericht mis ik haar ineens gigantisch. Als ik na een busreis van in totaal bijna 7 uur eindelijk in Phuket ben regel ik een taxi naar mijn hostel. Ik heb een hostel gevonden vlakbij de tandarts waar ik maandag een afspraak zal hebben. Het hostel ligt was afgelegen maar ziet er op het eerste gezicht leuk en gezellig uit. Ik drop mijn tas in mijn dorm en ga direct op zoek naar eten, iets wat niet smaakt naar de geur van koeienstront. Voor het hostel zitten 3 Australiërs te drinken. Iets waar Aussies goed in zijn. Ik vraag aan ze waar in de buurt een lekker restaurantje zit en ik krijg te horen dat er weinig tot niks te vinden is in de buurt, behalve de stripclub die iedere avond nul klanten heeft. Dan maar tosti’s halen bij de 7eleven. Ik breng de rest van de avond met de heren door en lig in een deuk om ze. Later op de avond komt Lia bij ons zitten, een Britse die al een tijdje in Nederland woont en ik spreek wat Nederlands met haar. Heerlijk om weer eens lekker Nederlands te spreken. Al ik ’s avonds op bed lig krijg ik ineens mega heimwee. Zo erg dat ik aan het zoeken ben voor vluchten naar huis. Ik app met mijn zusje en bff en allebei zeggen ze me dat dit een tijdelijk gevoel is dat waarschijnlijk naar wat goede nachtrust wel weer over zal gaan. Ik neem een in slaper want ik voel me zo rot dat ik denk dat het anders nog lang duurt voor ik in slaap val.

Phuket dag 2:
Ik word wakker en moet gelijk weer huilen. Helaas nog steeds mega heimwee. Mijn hostel is erg gehorig, de muren lijken van papier, er is geen warm water, toilet heeft geen wc papier (ze zijn hier sowieso geen fan van wc papier, de meeste hotels en hostels hebben het wel, maar de Thaise bevolking gebruikt zelf een soort waterslang om hun kont mee schoon te spuiten en eventuele lastig verwijderbare plekjes worden met de linkerhand weg geveegd, ja dat lees je goed, SMERIG!!!). Ik ga op zoek na een ander hostel. Iets op een meer toeristische plek. Ik heb veel gehoord over Patong beach. You hate it or you love it. Ik besluit de gok te nemen en boek 2 overnachtingen in hostel Lub D. Ik pak mijn tas weer in en check uit. Ik had voor 3 nachten geboekt en de dame bij de receptie vraagt me waarom ik eerder weg wil. Ik vertel haar dat ik niet tevreden ben over het hostel en dat ik de omgeving te rustig vind. Ze zegt me dat ze ook een hostel heeft in Patong beach. Nou nee dank je wel, ik kan me niet voorstellen dat het stukken beter is waar ik nu een nacht door heb gebracht en daarbij heb ik al iets anders geboekt. De 3 Aussies van gisteren checken op hetzelfde moment uit en met zijn viertjes besluiten we een taxi te delen. We proberen te onderhandelen over de prijs wat helaas niet geheel lukt. De jongens willen een bus nemen en we lopen over straat op zoek naar een bushalte. We worden aangesproken door een dame of we misschien een lift willen van haar. We vragen wat het ons kost en voor 100 Baht per persoon brengt ze ons naar Patong beach. Als ik bij mijn hostel aan kom ben ik gelijk een stuk gelukkiger. Officieel is het een hostel, maar het lijkt meer op een resort. Alles is zo schoon en mooi en alles lijkt vrij nieuw. Ik heb een bed geboekt in een dames dorm. Je kan dat gedeelte alleen bereiken als je geautoriseerd bent met je keycard. Erg fijn! De badkamers zijn zo schoon en ruiken fris. In de douchecabines hangt shampoo en douchegel voor vrij gebruik, bij de was tafels staan wattenstaafjes, wattenschijfjes, douchekapjes en sanitaire zakjes voor vrij gebruik. Ik word er gelijk helemaal vrolijk van. De dorm bestaat uit 2 “stapelbedden”. De bovenste bedden zijn via een trap in het midden te bereiken en de matrassen zijn zacht, net als de kussens en de dekens. Ik deel de kamer met de Franse Mélodie. Een onwijs lief meisje met een schattig Frans accent als ze Engels spreekt. Ze vraagt of ik mee ga naar de fullmoon party vanavond. Nou ben ik niet echt een party girl, maar dit wil ik zeker wel eens mee maken. Ze zegt me dat het feestje om 21.00 uur begint en we spreken af elkaar te treffen in de dorm. Ik verken ondertussen de omgeving. Patong is zeker toeristisch, veel winkels die allemaal hetzelfde verkopen. Je kan goed onderhandelen over de prijs en als de een niet akkoord gaat met de prijs kan je het altijd bij zijn buurman proberen. Ook hebben ze voor ieder restaurant een soort propper staan die je het restaurant probeert in te krijgen. Ik heb honger en zie aan de overkant een vrij druk restaurant. Daar waar veel mensen zitten betekent dat het eten er vaak goed is. Ik neem kip met cashewnoten en rijst. Het smaakt me goed. Ik ben er na 2 weken wel achter dat ik geen groot fan ben van het Thaise eten, maar dit is erg lekker. Ik ga terug naar mijn hostel en wil nog even wat slapen voor ik ga feesten. Mélodie komt de dorm in en zegt dat ze nog even gaat eten en een massage neemt voor we vanavond los gaan. Als ze rond 23.00 uur terug is moet ik toegeven dat ik veel te moe ben om te gaan feesten met 21 jarige jonge honden. Deze oma houdt het voor gezien vandaag en ik besluit de fullmoon party aan me voorbij te laten gaan en lekker op tijd te gaan slapen.

Phuket dag 3:

De zon schijnt, het strand is 2 minuten lopen bij me verwijderd, dit is gewoon de eerste keer in bijna 2 weken dat ik een strand dagje kan doen. Mélodie ligt haar roes nog uit te slapen en ik vertrek zo zachtjes mogelijk uit de kamer. In de lift naar beneden ontmoet ik de Turks/Duitse Tolga. Een aardige jongen van 25 die net als ik ook alleen reist, alleen zit zijn reis er al bijna op. In het restaurant zitten we bij elkaar aan tafel en hij vraagt wat ik ga doen vandaag. Ik vertel hem dat ik alleen nog maar met een wetsuit de oceaan in ben geweest en dag ik vandaag die melkflessen van mij wel eens van een kleurtje wil voorzien. Hij zegt ook naar het strand te gaan en hij stelt voor om samen te gaan. We kunnen een handdoek van het hostel mee nemen (ja zelfs dat is goed geregeld) en onderweg halen we wat water en vers fruit bij een van de vele straatverkopers. Voor omgerekend €2 hebben we 3 liter drinkwater, een halve ananas en een halve watermeloen. Ongelooflijk, zo goedkoop en verser dan dit vind je het niet. Tolga is niet een echt een zonaanbidder en ligt voornamelijk in de oceaan. Het water is heerlijk warm en prachtig blauw. Na een frisse duik zoek ik een plekje met een beetje schaduw, want dat glow in the dark lichaam van mij wil ik niet op de eerste dag dat ik lig te zonnen verbranden. Factor 50 zonnebrand, check. Schaduw opgezocht, check. Na het zwemmen extra ingesmeerd, check. Fail! Toch verbrand en hoe. Heel mijn rug knal en knal rood. Ik heb het wel gezien hier en ga terug richting hostel. Mélodie is ontwaakt en ze is zo lief van rug in te smeren met aftersun. Ze verteld over het feestje en dat ze tegen 6.00 ’s ochtends terug zijn gekomen, pfff ik ben blij dat ik niet mee ben gegaan. Ik moet er niet aan denken. De rest van de dag hang ik wat rond het zwembad en leg wat contact met andere reizigers. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en ik ben nieuwsgierig (niks nieuws voor de meeste van jullie) ik vind het leuk om alles aan te horen en mijn eigen verhaal te vertellen. ’s Avonds eet ik wat in het hostel en ga vroeg naar bed. Morgen om 9.00 uur heb ik een afspraak bij de tandarts. De afspraak had ik al gemaakt in Nederland, de kosten zijn stukken lager en er is nogal wat werk te verrichten. Van de zenuwen kan ik moeilijk in slaap komen en ik dank mijn zusje diep voor de inslapers die ze voor me geregeld heeft. 10 minuten na het in nemen van de pil slaap ik als een roosje.

Phuket dag 4:

Ik word wakker met buikpijn, het effect van een tandarts afspraak. Ik probeer mensen wel eens uit te leggen hoe bang ik nou ben voor de tandarts. Meestal zeg ik, ik ben niet bang, ik heb een fobie. Ik ga zweten, rillen, krijg buikpijn en soms ga ik over mijn nek. Ik besef me ineens dat de heimwee van een paar dagen geleden ook wel eens daar door zou kunnen komen. Ik mis mijn vriendin Daan harder dan ooit. Ik baal dat ik dit alleen moet doen, maar wie a zegt… Ik heb Garin (de illegale uber taxi) gevraagd of ze me wil brengen. Ze is zo aardig en als ik haar vertel hoe bang ik ben biedt ze aan om met me mee te gaan. Ik zeg dat ik het liever alleen wil doen, maar dat ik haar aanbod zeker kan waarderen. Als ze me afzet spreken we af dat ik haar bel als ik vervoer terug wil naar Patong. Blijkbaar heb ik me door alle zenuwen vergist in de tijd en ik ben een uur te vroeg. Ze assistent biedt me aan om in de wachtkamer te zitten, maar ik bedank vriendelijk en loop wat door Phuket town. Ik pin wat cash en loop langs wat marktjes. Ik tegenstelling tot Patong word je hier redelijk met rust gelaten tijdens het bekijken van de spulletjes. Ik zoek een klein schoudertasje, eentje die ik kan gebruiken als ik wat ga eten of shoppen zodat ik niet iedere keer die rugzak mee hoef te nemen of mijn broekzakken hoef vol te proppen. Ik vind een leuk tasje en loop langzaam terug naar de tandartspraktijk. In de wachtkamer moet ik huilen. Ik mis thuis, mijn familie, mijn vrienden en ben best bang. Na 10 minuutjes mag ik mee naar boven en wordt er goed in mijn mond gekeken. Er wordt een afdruk gemaakt en na wat rekenen laat hij mij de cijfers zien. Ik schrik me kapot. Dat is stukken duurder dan ik had verwacht. Veel meer dan ik op mijn rekening heb staan. Ik moet dit even laten bezinken. Ik bel Garin en vraag haar of ze me wilt ophalen en terug brengen naar mijn hostel. Ze vraagt hoe het is gegaan en ik zeg daar de cijfers die de tandarts me gaf. Ik sloeg al achterover na het horen van het bedrag, voor haar is het bijna niet voor te stellen dat ze zo’n bedrag bij elkaar weet te krijgen. Terug in mijn hostel besluit ik niks te laten doen deze trip. Ik heb gemixte gevoelens. Aan de ene kant ben ik opgelucht dat ik dit niet in mijn eentje hoef te onder gaan en aan de andere kant baal ik er wel van. Ik wilde met een prodent smile aankomen op Schiphol. Ik ga in Nederland gewoon weer beginnen met sparen en ik hoop over een of twee jaar het alsnog te kunnen doen. Als ik later op de avond wat heb gegeten in het hostel zit ik wat te appen met Het thuisfront. Ik zeg dat ik me verveel en me wat alleen voel. Ik maak net de afspraak om te videobellen met mijn bff als Tolga naar me toe komt en vraagt of ik vanaaf mee op stap wil met nog een aantal mensen van het hostel. Lijkt me een goed plan en zo leer ik gelijk wat meer mensen kennen. Ik cancel mijn videochat date en kleed me om. In de lobby staat Tolga met twee Duitse meisjes, Camilla en Johanna, te wachten. Iets later voegen de Zuid-Amerikaanse maar in Amerika wonende Andres en Diego zich bij ons. Ik ben de oudste… offcourse. De Duiste meisjes zijn 18, OMG ik ben bijna 2x zo oud…. De Latinos zijn begin 20. We gaan naar Bangla road. Te vergelijken met de Amsterdamse wallen, maar dan 10x zo druk en een grote kakofonie van schreeuwen mensen, speelgoed dat ze proberen te slijten, muziek, en proppers die je hun menu laten zien voor de pingpong show. Voor de mensen die niet weten wat een pingpong show is zal ik het even uit leggen. Dat zijn vrouwen die pingpong ballen in hun, euh… poes laten verdwijnen om ze vervolgens uit te knallen richting het publiek. Op weg naar Bangla road raakte Camilla niet uitgepraat over die shows en wilde er dol graag eentje bezoeken, net als de drie mannen trouwens. Johanna en ik weigeren ons geld uit te geven aan zoiets smerigs. We spreken af dat de vier nieuwsgierige aagjes naar de show gaan kijken en wij twee gaan zuipen aan de bar. Een kwartiertje zouden ze binnen blijven. Dat werd uiteindelijk dik een uur. Gelukkig was de tequila erg goedkoop daar en Johanna en ik vermaakte ons met al het publiek dat aan ons voorbij trok. Ik verbaasde me hoeveel ouders er liepen met jonge kinderen. Kinderen die daar echt niks te zoeken hebben, maar door de actie van hun ouders wel geconfronteerd werden met half naakte vrouwen, opgefokte mannen en massa’s dronken toeristen. Na een uur zijn Jo en ik het zat. We halen de overige 4 uit het smerige hok en we zeggen dat we zin hebben om te dansen (op een dansvloer, niet om een paal) we zien wat clubs van binnen maar overal is het behoorlijk stil. Ik vraag Camilla hoe ze de pingpong show vond. Ze verteld me erg teleurgesteld te zijn, het was blijkbaar niet echt een show, geen muziek, geen dans, gewoon vrouwen die van alles en nog wat in hun poes stoppen. Ik val bijna stijl achterover als ze me verteld dat een van de vrouwen een levende muis en vogel in haar flamoes heeft laten verdwijnen en weer tevoorschijn heeft getoverd. Gadverdamme! Om 3.00 vind ik het mooi geweest. Ik ga terug naar het hostel, ik heb een top avond gehad maar ik ben kapot. Ik val op mijn matras en niet veel later lig ik in een coma.

Phuket dag 5:
Ik word mega vroeg wakker voor iemand die de avond ervoor behoorlijk heeft gezopen. Een stuk of 15 tequila zijn er toch zeker wel in gegaan. Ik moet er nu wel bij vertellen dat de shotjes hier een stuk kleiner zijn en ik verdenk ze er van de tequila te mixen met water, want ik Nederland ben ik na 3 tequila al knock out. Ik heb gelukkig geen last van een kater en ga naar beneden voor een ontbijt. Het eten in het restaurant is super goed en voor €3 krijg ik 2 stukjes toast, 2 gebakken eieren, 2 aardappelkroketjes en wat bacon en champignons. Door de warmte is mijn eetlust een stuk minder dan in Nederland en heb ik meestal moeite met het leeg eten van mijn bord, maar dit keer eet ik alles dankbaar op. Het doet me goed en ik heb zin om iets te ondernemen. Ik leg contact met een dame uit Israël, haar naam is me ontschoten. We kletsen wat over alleen reizen en ze vraagt of ik zin heb om wat te gaan shoppen, ze checkt vandaag uit en wil nog wat souvenirs kopen voor haar kinderen. Ze weet een hoop leuke winkeltjes te vinden en laat me een gigantische shoppingmall zien.Heerlijk die airco! Ze verteld me dat er een goeie sushi tent zit. Ik heb gelijk zin in sushi en neem me voor om aan de Duitse meisjes te vragen of ze mee willen. De Israëlische laat me nog wat mooie plekjes zien en geeft me wat handige tips en dan moeten we terug naar het hostel omdag haar transfer op haar wacht. Ik besluit even op bed te gaan liggen, lekker een beetje netflixen en hopelijk slaap ik ook nog even een uurtje. Ik app Camilla of zij en Jo zin hebben in sushi en dat ik rond 19.00 uur wil afspreken in de lobby. Rond 17.30 krijg ik een nieuwe roomie. Isobel uit Engeland. Ze blijft maar een nachtje en ze vraagt wat mijn plannen zijn voor het eten. Ik vertel haar dat ik met twee meiden sushi ga eten en het water loopt nog net uit haar mond. Ze smeekt me bijna of ze mee mag. Tuurkijk, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Rond 18.00 willen we een cocktailtje nemen in de bar beneden (Whoop whoop happy hours, ja er staat hours) op het moment dat we net ons eerste slokje nemen lijkt het of de hel los barst. Een flits en direct daar achteraan een knal. Onweer…. Ik haat het. De knal was zo ontzettend hard en dichtbij, ik weet nog net mijn billen bij elkaar te knijpen en mijn broek niet vol te poepen. Isobel ziet hoe erg ik schrik en vraagt of alles goed gaat. Ik leg haar uit dat de bliksem ooit bij ons is ingeslagen en dat ons huis vlam vatte. Ik haat het! De regen komt met bakken uit de hemel en binnen een half uur staan de straten blank. We besluiten nog even te wachten voor we naar de sushi toko gaan. Om 19.00 is het ergste voorbij en miezert het alleen nog een beetje. We halen een prachtige roze poncho bij de 7eleven en verkleed als 4 teletubbies gaan we op pad. Zelfs op de stoep komt het water tot ons enkels. De drang naar sushi is zo groot dat vrij weinig ons had kunnen tegen houden denk ik. In een uur tijd vreten we ons helemaal vol, de sushi en heerlijk en de rekening is een lachertje. Op de weg terug is al het water verdwenen, ik verbaas me er echt over. Voor we het hostel weer in gaan halen we nog wat bier, wijnen nootjes bij de 7eleven en gaan chillen nog wat bij het zwembad. Officieel mag je geen eigen meegenomen eten en drinken nuttigen, maar wie kan 4 mooie dames iets weigeren?

Phuket dag 6:
Ik word wakker met buikpijn. Ik hoop dat het met een toilet bezoek opgelost zal zijn, maar helaas de buikpijn blijft. Het weer is niet super en besluit vandaag eens rustig aan te doen. Ik blijf lekker in mijj bedje liggen en kijk wat netflix, ik dut een beetje en hoop dat de buikpijn weg gaat. Halverwege de middag krijg ik weer een nieuwe roomie. De Canadeze Jordan die in China les geeft. We kletsen wat en ik zeg dat ik last heb van mijn maag, maar me verder prima voel. Ze geeft me een tabletje en dat ding werkt! Een half uur later heb ik nergens meer last van. In de lobby zitten Camilla en Jo en ze vragen of ik mee ga naar een food market. Ik wil wel mee, maar weet niet of ik er iets durf te eten ivm mijn maag die net weer zo lekker aan voelt. Na wat zoek werk, vragen, wijzen en afgaan op de geuren hebben de food market na een klein half uurtje gevonden. Het ziet er allemaal zo lekker uit. IJs dat voor je neus wordt gemaakt door melk op een ijskoude plaat te gooien, vers fruit ( naar keuze) er door kapot te hakken met 2 plamuurmessen en 3 minuten later heb je je ijs naar keuze. Overal is vers fruit, verse groente, vlees, vis. Een eet walhalla. Ik ken wel wat mensen die een half orgasme zouden krijgen bij het zien van zoveel eten. We halen overal wat eten, bestellen ergens een onwijs lekkere fruit smootie en bij iedere hap die we nemen laten we horen hoe amazing en fucking good het eten smaakt.

Phuket dag 7:
Ik ga met Jordan een dagje naar het strand. Smeer me weer in met factor 50, de zon zit meer achter de wolken dan er voor, toch huur ik een parasol en nog weet ik te verbranden. Aaaaaaaaargh! Wtf en ik moet dit nog 10 weken vol zien te houden. Ik heb Jordan verteld over de sushi en ze vraagt of ik samen met haar daar wil even vanavond. Is de paus katholiek? Tuurlijk wil ik daar eten. We lopen langs een all you can eat sushi en dit is net even anders dan in Nederland. Voor ons staat een hotpot met water en op de lopende band liggen allerlei groenten en vlees die we zelf kunnen pakken en in de hotpot kunnen gooien. Ik vermaak me uitstekend. Wat een leuk concept zeg, ik zeg invoeren in Nederland. Na het eten ga ik opzoek korte broeken. We lopen vele marktjes af, ik zie een hoop leuke dingen maar ik besef dat ik het ook nog al die weken moet mee zeulen. Ik vertel Jordan over de Elphant Sanctuary waar ik graag naar toe wil. We vragen bij iedere tourbureau maar niemand heeft het in de verkoop. Wel kunnen we trekkingstochten doen met de olifanten, maar dat is dus precies was niet wil. Die olifanten worden jaren lang mishandeld om 8 uur lang per dag toeristen te vermaken die te dom zijn om te beseffen dat olifanten niet gemaakt zijn om dit soort tochtjes te doen. Voor 500 Baht zit je op de rug van een olifant, omgerekend is dat ongeveer €15. Een tourbureau denkt slim te zijn en zegt dat ik anders ook naast de olifant mag lopen in plaats van er op te zitten.. Ik zeg hem dat ik weiger mijn geld uit te geven aan mongolen die olifanten uitbuiten en dat ik mijn geld nog liever door de wc spoel. Hij is geschokt, geld door de wc spoelen is strafbaar in Thailand (door het portret van de koning die er op staat) olifanten uitbuiten niet…. Rare mensen. In ons hostel zit ook een tourbureau en we vragen of we via haar wat kunnen boeken. Dat ik zeker mogelijk, maar geen transfer vanaf het hotel en het kost 3000 Baht (ongeveer €80) al het geld zal naar de het park gaan en we besluiten het te boeken voor de zaterdag er op.

Phuket dag 8:
De wekker gaat vroeg, maar dat geeft niks, ik ga duiken!!!! Mijn eerste fun dive na het behalen van mijn advanced course. Ik heb er zin in, de weergoden helaas niet. Het regent, het gaat iets harder waaien en er is veel bewolking. Ik hoop niet dat het gaat stormen, dag houdt in dat de stroming weer heel sterk wordt en het zicht minder. Eenmaal aangekomen op de pier stopt het met regenen. Dat is in ieder geval fijn. Als de boot vertrekt krijgen we te horen dat de stroming bij Shark Point te sterk is en dat we die plek helaas gaan overslaan. Jammer, ik had gehoord dat er veel schildpadden zwemmen en laat nou boven aan mijn duiklijstje staan. Ik heb er niet voor niets een op mijn elleboog laten tatoeëren. Mijn duikgids heet Choc en hij vertelt me dat er nog maar een ander persoon is en dat we dus met zijn drietjes gaan duiken. De eerste duik die we doen is bij Kings Cruiser Shipwrack. We zijn nog geen 2 minuten onder water als die andere man uit mijn groepje last krijgt van zijn oor en besluit naar boven te gaan. Een op een duiken ervaar is als best prettig. Choc wijst me de mooie dingen aan, we zwemmen rond het wrak en ondanks dat het zicht niet optimaal is zie ik de meest prachtige vissen voorbij zwemmen. Ik geniet en besef me dat ik eindelijk iets heb gevonden waar ik vol voor wil gaan. Ook de tweede duik doe ik alleen met Choc en dit keer zie ik een (inimini) bamboo haai, barracuda’s, lion fish, zeepaardjes en natuurlijk clownvisjes. De onderwater wereld is prachtig. Als we boven komen zegt die andere man dat hij de derde duik ook aan zich voorbij laat gaan. Ergens ben ik blij dat ik weer alleen met Choc ga duiken. Ik voel me nog een beetje onzeker tussen al die ervaren duikers. De derde duik is aan de andere kant van de rots formatie waar we de tweede duik hebben gedaan. Veel nieuwe dingen zie ik niet, maar ik geniet er minder om. Als we weer boven zijn krijg ik complimenten van Choc dat ik zo kan duiken, ik dank hem zeer en zeg hem dat ik me nog wat onzeker voel omdat ik een beginner ben. Hij zegt dat het nergens voor nodig is en zegt dat ik vooral meer moet duiken. Ik ben blij met de opsteker. Na dat we mijn divinglog hebben ingevuld gaat de boot weer richting de pier van Phuket. Rond 18.00 ben ik weer in mijn hostel. Ik ben kapot van de 3 duiken en de korte nachtrust. Ik eet een pizza in mijn hostel, doe nog een drankje met Jordan, videochat even met het thuisfront en duik vroeg mijn bed in. Morgen ga ik met Jordan naar de Elephant Sanctuary.

Phuket dag 9:

De wekker gaat weer vroeg, maar dat heb ik er graag voor over. Vandaag ga ik olifanten voeren. Jordan en ik hebben veel moeite moeten doen om een tour bureau te vinden die de Elephant Sanctuary tour aan biedt. Rijden op olifanten is geen probleem, voor een paar honderd Bath kan je een half uur op een olifant rijden. Iets waar ik faliekant op tegen ben. Deze prachtige beesten worden zwaar mishandeld en uitgebuit om toeristen van een half uurtje plezier te voorzien. Als we bij de sanctuary aankomen wordt ons het een en ander uitgelegd en krijgen we een filmpje te zien. Ze vertellen dat ze olifanten van jongs af aan al “trainen”. Eigenlijk breken ze de ziel van de olifant. Ze worden aan 4 kettingen vast gebonden, met haken, zwepen, stokken en brandende staven mishandeld zodat de olifant doet wat de baas wilt. We krijgen de ergste beelden (gelukkig) niet te zien, maar ik moet zo huilen en ik ben niet de enige. Bijna alle vrouwen uit de groep graaien naar de tissues die op tafels staan en ik zie de meeste mannen een paar keer slikken. Het is verschrikkelijk hoe deze prachtige beesten worden uitgebuit voor toerisme. Als het filmpje is afgelopen vertellen ze ons dat het park in Phuket net 2 maanden open is en nog maar 5 olifanten heeft weten te redden. Madee, Kannika, Baan Yen, Dok Gaew en de blinde Gaew Ta. De blinde olifant Gaew Ta heeft een wond in haar voorhoofd. Ik vraag Louise hoe dat komt, ergens wil ik het antwoord niet weten, ze zegt me dat ze iedere dag met een haak in de wond gingen om haar onder controle te houden. Ik moet huilen, ik kan me gewoon niet voorstellen dat mensen zulke verschrikkelijke dingen kunnen doen bij deze prachtige beesten. Gelukkig is ze nu gered! Het redden van een olifant kost een hoop geld. Een oude olifant kost ongeveer €15.000 en een baby olifant €75.000. Ik verbaas me dat de olifanten na jaren en jaren van mishandeling, sommige zijn van baby af aan al misbruikt voor toerisme, nog steeds mensen durven te vertrouwen. De verzorgers van de olifanten worden Mahout genoemd. Iedere olifant heeft zijn of haar eigen Mahout. De olifant kiest de Mahout, niet anders om. Ik bewonder deze mensen enorm. Die met zoveel liefde deze en passie hun leven geven voor de olifanten. Dan is het tijd om de olifanten te ontmoeten, er staan 4 manden vol met fruit die we mogen geven. Wow wat zijn die beesten indrukwekkend. Een beetje onwennig staan we allemaal naar deze vier gigantische beesten te kijken en niemand durft eigenlijk als eerste wat fruit aan de olifanten te geven, behalve een meisje van een jaar of 10. Nadat zij de eerste stap heeft gedaan durft de rest ook. In een noodgang zijn de manden met fruit leeg. Tijd voor een wandeling. We krijgen allemaal laarzen aan en lopen een rondje door het park. De olifanten nemen een bad in een grote poel water, breken takken af voor wat bladeren die ze graag willen eten en wij zijn constant diep onder de indruk. Ik denk dat Jordan en ik in 4 uur tijd een keer of 1000 het woord amazing hebben gebruikt. Mijn camera draait over uren. Aan het einde van de wandeling krijgen we een heerlijke lunch voor geschoteld en terwijl we zitten te eten nemen de olifanten in de waterpoel onder het terras nog een bad. Na het nemen van de laatste foto’s is het tijd om afscheid te nemen. Ik stop nog wat extra geld in de olifanten tip box. Iedere Baht is welkom en gaat naar de verzorging en redding van olifanten. Ik neem me voor dit jaar met mijn verjaardag geen cadeaus te vragen, maar donaties voor deze geweldige stichting. Terug in het hostel raken we niet uitgepraat over de tour. Jordan moet helaas haar tas weer pakken omdat ze morgen weer verder gaat reizen. ’s Avonds gaan we nog even samen uit eten, doen een cocktail, proosten op de fantastische mensen die hun leven in zetten voor het redden van olifanten. Mocht je nu na het lezen van die stuk een paar euro over hebben voor donatie (echt iedere euro is welkom) kan je op de site www.phuketelephantsanctuary.org een link vinden om geld te doneren.

Phuket dag 10:
Jordan is vroeg vertrokken en ik zit met alleen een maffe Russische in mijn dorm. Ze zoekt weinig contact en gedraagt zich vreemd. Gelukkig komt in de middag een nieuw meisje op de kamer. De Duitse Juliane. Een super grappige chick die ook alleen reist. We gaan even naar het strand, ze verteld over haar werk als visagiste en laat me foto’s zien van de prachtige dingen die ze kan met make-up en schmink. Later op de middag lopen we wat door Phuket, ze is op het einde van haar reis en wil geld uitgeven. We lopen door de shoppingmall en ze ziet de sushi tent. Ze vraagt of ik zin heb om sushi te eten…. Is de paus katholiek? Tuurlijk wil ik sushi eten! Terug in het hostel pak ik mijn tas is, met een beetje pijn in mijn hart. Ik ga deze plek echt missen. Een prachtig hostel als dit ga ik waarschijnlijk nooit meer tegen komen. Juliane en ik drinken nog wat beneden en dan moet ik toch echt gaan slapen. De wekker staat op 5.45 uur. Ik moet om 7.30 uur bij de pier zijn voor mijn 8 uur durende boottocht naar Koh Lipe. Het zuidelijkste eilandje van Thailand. Het ligt dichterbij Maleisië, maar het is nog steeds Thailand. Op internet heb ik gelezen dat het een vrij klein en rustig eiland is waar nog geen massa toerisme is. De foto’s beloven veel goeds en ik kan niet wachten tot ik er ben en kan duiken of snorkelen. Dag Phuket, bedankt voor de geweldige 10 dagen, ik vond je een stuk leuker dan ik had verwacht.