Duiken op Koh Tao
Door: Zwanda
Blijf op de hoogte en volg Zwanda
15 Januari 2017 | Thailand, Koh Tao
Koh Tao dag 1:
Ik loop wat te dralen op het station van Bangkok. Daar zit ik dan, met mijn twee rugzakken, te wachten tot ik de trein in mag. Ik heb nog zeker een uur te gaan. Om me heen zie ik verschillende Thaise mensen slapen. Ik verbaas me er over, de hele week eigenlijk al. Die mensen kunnen echt overal slapen in elke positie op elke ondergrond. Ik zie veel reizende stelletjes discussiëren welke trein ze moeten nemen en voor het eerst voel ik me eenzaam. Ver weg van mijn familie en vrienden, de allerdaagse dingen. Ik loop naar buiten, wat niet zo makkelijk is met rugzakken, om een sigaret te roken. Ik zie een wat oudere man half opgerookte sigaretten van de straat plukken. Ik bied de man een sigaret aan en met hand gebaren vraag ik hem naast me te komen zitten. De sigaret wil hij wel, maar hij snapt denk ik niet wat ik bedoel met mijn maffe handgebaren. Ik druk hem mijn bijna volle pakje sigaretten in zijn handen, net als het tasje met 2 flesjes water en vers fruit. Hij wil het niet aan nemen, maar na een beetje aandringen en vele buigingen loopt hij bij me vandaan met een sigaretten, eten en drinken. Ik kijk de man na en besef me hoe gezegend ik ben dat mijn wieg in Nederland stond toen ik ter wereld kwam.
Ik loop terug het station in en het ik heb nog 30 minuten voor mijn trein vertrekt. Volgens de info borden vertrekt de trein van spoor 9. Ik loop er naar toe en zie een behoorlijk lange trein staan. Aan het begin van het perron staan een aantal boos kijkende mannen de tickets te controleren. Ze schreeuwen in het Thais en Engels (of dat is wat ik denk want het blijft onverstaanbaar) tegen de toeristen naar welke coupé ze moeten lopen. ‘TO THE FWONT, TO THE FWONT’. Ik neem aan dat ik verder naar voren moet lopen. Ik ben blij dat ik bij NS werk en een stel gezonde hersenen heb, coupe 9 stoel 8, zo gevonden natuurlijk. Het is een vierzits voor mij alleen, die later uitgeklapt zal worden tot mijn slaapplek. Ik installeer mijn spullen en app nog wat met het thuisfront. Toch best spannend, ik heb nog nooit met een slaaptrein gereisd. Ik zit koud 30 seconden of er wordt al gevraagd of ik eten of drinken wil kopen. Of nou ja gevraagd?? Tis meer een soort gesnauw en als extraatje een beetje consumptie. Ik wil niks kopen, ik durf het nog niet aan. Mijn maag is een beetje van streek en wil de gok niet nemen. Al snel komt er een mevrouw mijn bedje uitklappen en wordt hij voor mijn neus ook nog eens helemaal opgemaakt. Ik installeer mijn tassen tegen de muur en leg mijn kussen er tegen aan, zo merk ik het sowieso als iemand aan mijn tassen probeerd te zitten. De trein reis duurt lang en kan maar niet in slaap komen. Onderweg hoor ik de regen tegen de trein kletteren en hoop dat het droog is in Koh Tao. Als we om 4.30 in Champon aan komen komt de regen met bakken uit de lucht. Seriously?? Zit ik in Thailand of in Engeland. Alle passagiers proberen een droge zit plek te bemachtigen en ik weet nog net een plekje op een houten bankje naast twee Amerikanen te krijgen. Twee meter bij mij vandaan staat een Thaise familie ontbijt te maken. Broodje ei, koffie, banaan en zelfs kleine bakjes yoghurt zijn er te krijgen. Aangezien ik nog 1,5 uur op mijn bus naar de pier moet wachten besluit ik een ontbijtje te nemen en tot mijn verbazing smaakt het super lekker. Als ik met de bus aan kom bij de pier komt de regen nog steeds met bakken uit de lucht. De zee is wild en ik neem nog snel 2 reistabletjes in, maar goed ook want de boot leek wel om te slaan. Ik heb titanic net iets te vaak gezien en dacht echt dat ik de reis niet zou overleven. Ik had een hele rij stoelen voor mij alleen, ben gaan liggen en gelukkig viel ik snel in slaap.
Als we aankomen bij Koh Tao vraag ik me af of ik misschien duikles zal krijgen op straat. Op sommige plekken komt het water tot mjjn knieën. De taxi kan me niet helemaal tot mijn hostel brengen en ik moet de laatste 100 meter zelf lopen. Ik moet langs een boom die tegen de elektrische bedrading aan is gevallen en ben als de dood dat er een kabel breekt aangezien ik tot halverwege mijn kuiten in het water sta. Zo snel als ik kan loop ik door. Whoop whoop, eindelijk gearriveerd bij Carabao diving resort. Al is resort een groot woord, ik ben blij dat ik er ben. Ik krijg een dorm toegewezen die erg simpel is, maar zeker wel gezellig. Ik zit met 2 Nederlandse jongens die er uit ziet als 14 en een beetje in hun eigen wereldje zitten en 2 Duitse meisjes. ‘s Middags krijg ik een video over duiken te zien en mijn huiswerk boek. Ik vind het genoeg voor vandaag, ik heb amper geslapen, ik eet iets bij het restaurant en ga vroeg naar bed. Morgen een lange en intensieve dag voor de boeg.
Koh Tao dag 2:
Vandaag krijg in mijn eerste duilles. Samen met 2 Canadezen en 2 Zwitsers gaan we naar het zwembad. We staan alle 5 wat onwennig om ons heen te kijken en Sarah (onze duik instructrice) legt uit wat de bedoeling is. Handgebaren voor onder water worden uitgelegd en dan mogen we het zwembad in springen. We moeten ons masker half vol en helemaal vol laten lopen en dan weer klaren (een methode om je masker weer leeg te krijgen) ook moeten het masker een keer helemaal af en weer op. Ik ben natuurlijk weer zo’n sukkel die op dat moment probeerd door haar neus te ademen. Snel zwem ik naar boven, hoest mijn longen uit mijn lijf en terug naar beneden. Ik vind het echt fantastisch en kan niet wachten om de oceaan in te gaan. Na een uurtje in het zwembad mogen we dan eindelijk voor het echte werk. Met de longtail boot worden we naar de duik boot gebracht en na 10 minuutjes varen mogen we dan echt gaan duiken. De stroming is erg sterk en het zicht is niet optimaal, maar ik geniet. Ik vind het heerlijk onder water. Sarah laat ons weer dezelfde oefeningen doen als in het zwembad en het enige waar ik kan denken is dat ik niet, ik herhaal:niet, door mijn neus moet ademen als ik dat masker af moet zetten. Het gaat dit keer gelukkig goed. Ik zie prachtige vissen en ander onderwater leven en wat mij betreft kan de duik niet lang genoeg duren. Maar zoals aan alle leuke dingen komt ook hier een eind aan. Gelukkig gaan we voor een tweede duik. Deze keer iets dieper en ook dit keer geniet ik met volle teugen. Na de tweede duik merk ik hoe moe ik ben. De laatste 2 dagen heb ik weinig geslapen en dat duiken is erg intensief. Terug in het hostel gaat iedereen douchen en we eten met zijn allen in het restaurant naast het hostel. Mooie afsluiting van een vermoeiende dag en al vroeg ligt iedereen in bed want om 6.30 uur de volgende staat de eerste duik gepland.
Koh Tao dag 3:
De wekker gaat vroeg, heel erg vroeg. Heb ik verdomme vakantie, sta ik nog om 6.00 naast mijn bed, dit keer niet omdar ik er nog in moet, maar omdat ik er uit moet. Ik heb mijn duikgenoten de avond van te voren al gewaarschuwd voor mijn ochtend humeur en gelukkig zijn ze zo vriendelijk (of bang) dat ze me met rust laten. Het is rustig in het water, we zijn de enige duikers op dat moment en dat is best lekker. Gisteren was het toch behoorlijk druk in het water, waardoor ik toch goed op moest letten dat ik bij mijn eigen duikclubje bleef. Het eerste wat we zien als we zijn afgedaald is Nemo!! Zo leuk om die eens in het echt te zien. We doen een mooi rondje en ook deze keer zien we ondanks de sterke stroming en het slechte zicht nog steeds prachtige beesten. Als we weer op de boot zitten verteld Sarah dat het zicht normaal gesproken 20 tot 30 meter is, nu ongeveer 4 tot 5… Het bedrerft mijn pret niet en ik besef dat als ik onder deze omstandigheden kan duiken het me vrijwel overal lukt. De tweede duik is bij the junkyard. Hier liggen op de bodem dingen die je normaal niet tegen komt. Een auto, wcpotten, fitness gewichten, prieeltje, kooien, en weet ik wat nog meer. Super leuk om te duiken op zo’n gekke plek. Als we terug zijn aan land wordt het examen afgenomen en ik slaag met maar 1 foutje!!!! Dit moeten we natuurlijk vieren dus we gaan met zijn allen op pad. Ondanks dat de regen met enige regelmaat met bakken uit de lucht komt hopen we dat de wegen weer een beetje begaanbaar zijn. Vol goede moed beginnen we aan onze tocht. Op zoek naar een indiaas restaurant waar Trystan 5 jaar geleden is wezen eten. Na 800 meter moeten we dan toch echt concluderen dat lopen geen optie is. We houden een taxi aan en voor 400 baht brengt hij ons weg. Eenmaal aangekomen blijkt het restaurant niet meer te bestaan. Er is wel een andere, maar das minimaal een half uur lopen. We nemen de gok. Beginnen aan een tocht waar we onderweg volgelopen straten tegen komen, maar ook plekken waar de hele weg is verdwenen. Overal ligt zand, water en afval. Dit schijnt een prachtig eiland te zijn, maar ik heb er moeite mee om het te zien. Na een heerlijke maaltijd gaan we terug naar het hostel. De andere vier moeten de volgende dag vroeg op omdat ze door reizen en ik blijf nog een paar dagen voor mijn advanced cursus dus ik ga naar de bar. Ik leg contact met Paula (uit Brazilië) en Cirian (uit Ierland) een stelletje dat in Australië samen woont. De drank smaakt prima en vele tequilas verder worden we de bar uit geschopt, ze gaan dicht. Ik spreek af om morgen met de Aussies een scooter te huren en het eiland wat te verkennen. Ik heb een top avond gehad en behoorlijk bezonken stap ik mijn dorm in, probeer zo zachtjes mogelijk te doen, wat niet helemaal lukt… oepsie sorry roomies.
Koh Tao 4:
Ik word asociaal vroeg wakker voor iemand die de avond ervoor een fles tequila heeft leeg gezopen. Ik word wakker van het geluid alsof er een gebouw in stort. Aangezien het met tijd en wijlen nog steeds goed kan stormen op het eiland ren ik uit bed naar mijn balkon om te concluderen dat ze een gebouwtje aan het slopen zijn om fucking 8.00 uur!!!! Are you freaking kidding me??? Mijn oordoppen helpen niet tegen dit lawaai en ik besluit mijn verlies te nemen. Ik stuur Paula een bericht dat als ze wakker is ze het me moet laten weten zodat we kunnen eten en een scooter kunnen huren. Om 11 uur krijg ik een berichtje dat ze in een restaurantje om de hoek zitten. Ik voeg me bij ze en ik bestel een rösti met bacon, champignons en kaas. Paula heeft een mega kater en als we door de gallerij van onze telefoon scrollen zien we de meest hilarische foto’s die we gisteren blijkbaar hebben gemaakt. Het komt allemaal een beetje terug, een tequila per keer. Na het ontbijt huren we een scooter. Het eiland is slecht begaanbaar maar toch proberen we het. We komen bij een gedeelte waar zeker een stuk van 300 meter onder water staat, ongeveer knie diep. Cirian en ik vragen ons af of we er wel door heen kunnen met de scooters als we zien dat de Thaise bevolking er totaal geen moeite mee heeft. We besluiten er voor te gaan. Zeiknat bereiken we dan toch de plek waar we naar toe wilden. Het uitzicht is er prachtig, zelfs met deze weersomstandigheden. Ik kom zeker nog een terug om het eiland te bekijken als de zon schijnt. Op de terug weg eten we bij een Italiaans restaurant. Ben even helemaal klaar met de rijst en noedels. Ik neem een pizza en hij is heerlijk. Het doet me denken aan Rome. Als we de scooters terug rijden naar de shop belanden we in een mega regenbui. Alles is zeik nat, ik spreek met de 2 Aussies af dat we ons even opfrissen en elkaar later zien in de bar. Na mijn douche heb ik helemaal nergens meer zin in. Ik stuur Paula een berichtje dat ik niet meer ga zuipen, want morgen begint mijn advanced cursus en ik ben gewoon kapot. Ze stuurt me terug dat Cirian al ligt te snurken en zijzelf ook meer dood dan levend is. Ik ga in bed liggen kijk nog wat afleveringen op netflix en val in slaap.
Koh Tao dag 5:
Vandaag gaat mijn advanced duik cursus beginnen. Ik heb er zin in, ondanks dat het weer nog steeds shit is en dus waarschijnlijk nog steeds een sterke stroming staat en weinig zicht is. Ik sta netjes op de afgesproken tijd te wachten op Christine. Ze is een freelance duik instructrice die door verschillende duikscholen wordt ingehuurd als ze mensen te kort komen. Ik heb haar een op de eerste dag bij Carabao al ontmoet. Ik ben blij dat Christine de cursus zal geven. Ze verteld me dat er maar een andere cursist is en dat vind ik toch best wel prettig. Deze cursus gaat bijna 2x zo diep dan de open water. Ik word voorgesteld aan de Amerikaanse Hydouk (zegt: Heidoek) We gaan met de longtail naar de duik boot. Christine legt ons uit dat we een navigatie duik gaan doen. Aan land heeft ze ons al uitgelegd hoe we gebruik moeten maken van ons kompas. De stroming is zo sterk dat het gewoon niet te doen is. Op een gegeven moment zie ik dat Hydouk zijn tank los laat en even raak ik in de stress. Ik geef Hydouk het gebaar dat hij moet stoppen, maar hij snapt me niet of wil me niet snappen en elke keer als ik eindelijk goed achter hem zit om zijn tank weer vast te zetten draait hij zich weer om. Weer geef ik hem het gebaar dat hij moet stoppen en hij haalt zijn schouders op. Ik wil hem net het gebaar geven dat we naar boven moeten als Christine komt aan zwemmen. Ze ziet gelijk wat er aan de hand is en heeft in 4 seconden de tank van Hydouk weer vast gezet. Ze geeft het teken om naar boven te gaan en we volgen haar gehoorzaam. Eenmaal boven kunnen we niet tegen de stroming in zwemmen naar de boot. Gelukkig is daar een visserman die ons zag worstelen met de stroming en we mogen aan zijn boot hangen en onze reddende engel brengt ons terug naar de duik boot. Na hem 1000x bedankt te hebben vond hij het welletjes en wist hij niet hoe snel hij weer terug moest gaan naar zijn vis stekkie. De volgende duik die we doen is een balans duik. We moeten proberen te zweven in de zee, net boven het oppervlakte van de bodem. Het lijkt een koud kunstje, maar ik heb er wel wat moeite mee. Als we weer boven komen zegt Christine me dat het er aan kan liggen dat mijn gewichten aan mijn duik gordel misschien niet helemaal goed zijn. Morgen proberen we een ander gewicht en zal ze extra gewichten meenemen mocht ik toch meer gewicht nodig hebben (je kan me ook naar Mac Donalds sturen en dan zit dat extra gewicht er zo aan) Ze verteld ons dat de nachtduik vanavond niet door zal gaan vanwege de sterke stroming. Ik baal wel een beetje, dat was een van de reden om deze cursus te volgen, maar fingers crossed en hopen dat het morgen wel kan. Als ik terug kom aan land en naar mijn dorm ga om te douchen zie ik dat er 2 nieuwe meisjes zijn gearriveerd. Margot en Lea uit Frankrijk. De een spreekt nog slechter engels dan de ander maar ze proberen het ten minste en met handen en voeten kom je een heel eind. ‘s Avonds eet ik wat in mijn eentje in het restaurant bij het hostel en ga vroeg naar bed. Dat duiken is behoorlijk intensief. Ik praat/gebaar nog wat met de Franse meiden en zeg ze dat mijn wekker om 6.15 af gaat omdat ik de dag erna weer ga duiken. Zij gaan opzoek naar een bar om de vakantie in te luiden en ik wens ze een fijne avond. Ik duik mijn bedje in en val lekker in een diepe slaap.
Koh Tao dag 6:
Het is 5.15 uur en ik word wakker van de Franse meiden die terug komen van het stappen. Ondanks dat ik mijn oordoppen in heb hoor ik ze duidelijk praten, dat betekend dat ze met behoorlijk volume aan het praten zijn, want anders zou ik het amper opmerken. Ik draai me naar ze toe en vraag ze vriendelijk of het iets zachter kan. Als soort van beantwoording wordt er een badkamerdeur dicht gesmeten en nogmaals vraag ik iets dwingender of het iets zachter kan, ook dit keer word ik genegeerd. Oke dan maar op de Zwanda+ochtendhumeur manier: CAN YOU PLEASE SHUT THE FUCK UP?? MY ALARM GOES OFF IN ONE HOUR AND I REALLY WOULD LIKE TO SLEEP!!! De boodschap is duidelijk. Ze zijn gelijk stil, maar nu ik wakker ben besef ik dat mijn blaas vol zit en ik heb eigenlijk geen zin om op te staan, maar blijven liggen betekend dat ik dat uur zeker niet meer in slaap zal vallen. Wat een dilemma. Ik besluit er uit te gaan en op dat moment zie ik dat een van de twee een gozer mee heeft genomen en gewoon sex heeft 2 bedden bij me vandaan. Ik weet ik wat ik zie, draai mijn hoofd weg, ik wil dit ook helemaal niet zien, ik ga snel naar het toilet en in bed draai ik me richting de muur en bid dat mijn oordoppen hun werk goed zullen doen. Om 6.15 gaat wekker en ik ben blij dat ik de kamer kan verlaten. Beneden rook een paar sigaretten voordat Christine en Hydouk zich bij me voegen. We beginnen aan een duik bij een scheepswrak. Dit is ook een van de redenen dat ik graag deze cursus wilde gaan doen. We gaan dit keer 30 meter diep. Het maximum dat je mag met een advanced cursus. Het is zo vet om zo iets van dichtbij te bekijken, ik zou er wel uren kunnen door brengen om alles goed te bekijken, maar helaas laat de lucht in mijn tank dat niet toe, net als de maximum tijd die je mag door brengen op 30 meter. De tweede duik mag ik eindelijk gebruik maken van mijn camera onder water. Helaas is het zicht nog steeds niet geweldig en moet ik heel dichtbij de vissen komen om een paar mooie foto’s te maken. Het kan de pret niet bederven, ik ben intens gelukkig onder water. Mijn hoofd die altijd vol zit, altijd wel ergens aan denkt, is onder water helemaal zen. Eenmaal aan land neem ik een douche en ga nog even slapen. Als ik weer wakker word zijn de franse meisjes weer terug in de dorm. Ze komen heel nederig hun excuses aan bieden voor hun gedrag van die nacht. Ze vragen ze me mee uit eten mogen nemen die avond. Ik kan het zeker waarderen maar ik heb mijn nacht duik in het verschiet. Voor dat ik voor de nacht duik ga besluit ik een kleine snack te nemen aan de bar van Bar Next Door. Ik vraag aan Billy (de barman) of er een sushi restaurant op het eiland te vinden is. Na het zien van al die vissen heb ik wel zij gekregen in wat rauwe vis met rijst. Hij vertelt me dat er op nog geen 400 meter afstand een sushi tent is. Ik blijk er zelfs al tig keer voorbij zijn gelopen. Ja mensen ik heb oog voor detail… NOT. Ik beloof mezelf op sushi te trakteren na mijn laatste duik. Dan is het eindelijk zover. De nachtduik. Eenmaal op de boot legt Christine uit hoe het te werk gaat. Door de storm (ja het heeft tot nu toe iedere dag geregend, maar wel met de thermometer op minimaal 27 graden) is het zicht nog steeds niet optimaal en in het donker zie je eigenlijk geen hand voor ogen, dus heel dicht bij elkaar blijven dus. We worden vrij ver van onze duikplek gedropt en we doen ons best om tegen de stroming in te zwemmen. Het is bijna niet te doen. We besluiten af te dalen, maar door dat het water erg laag staat is de maximale diepte op dat moment 3 meter. We gaan weer naar boven en besluiten dichter naar Three Rocks te zwemmen om de lucht in onze tanks te besparen. Die stroming, kak zeg, ik ben kapot als Christine zegt dat we weer gaan afdalen. Binnen 2 minuten zijn we Hydouk kwijt. We wachten een minuut, schijnen met onze mega sterke zaklampen in het rond en gaan dan naar boven. Hydouk is gelukkig ook al boven en blijkt maar een paar meter bij ons vandaan te zijn. Hij werd door de sterke stroming bij ons vandaan gerukt. Christine wil weer naar beneden. Ik zeg haar dat het mijn laatste poging is. Ik ben kapot en ben nog geen 10 minuten onder water geweest, die stroming is echt niet te doen. Ik ben ook als de dood om Christine uit het oog te verliezen en ik zie geen hand voor ogen. Een dikke tegenvaller. Maar ik ben nu gecertificeerd dus ik ga tijdens mijn het zeker nog een keer proberen onder betere omstandigheden. Ik vraag Hydouk of hij van sushi houdt en of hij zin heeft om mee te gaan onder het mom met zijn tweeën is leuker dan alleen. Aan land nemen we snel een douche en om 21.00 uur zitten we uitgehongerd in de sushi tent. We bestellen bijna alles wat op de kaart staan, wat we niet lekker vinden laten we staan. Ik lag me kapot als we de rekening krijgen. In Nederland had dit geintje me zeker €75 gekost, hier betaal ik net geen €30. Vol gevreten lopen we terug naar het hostel. Hydouk vertrekt de volgende ochtend om 6.30 uur met de boot dus na een drankje aan de bar houdt hij het voor gezien. Ik drink nog een cocktail met Christine en ga ook naar mijn bedje. Na 3 duiken op een dag ben ik gesloopt. De Franse meisje liggen gelukkig al te slapen als ik de dorm binnen kom, deze avond kan ik dus rustig slapen zonder bang te hoeven zijn dat ik wakker word van rondvliegend sperma.
Koh Tao dag 7:
DE ZON SCHIJNT!!!!!!!! Ik weet niet hoe snel ik mijn bikini aan moet trekken en op een bedje moet gaan liggen. Eindelijk is het opgehouden met regenen. Wat krijgt zo’n eiland dan een ander uiterlijk als het niet de hele dag bewolkt is. Lang kan ik er helaas niet van genieten want om 14.00 uur heb ik een afpraak bij Koh Tao Bamboo Tattoo. Christine heeft me deze shop aangeraden, zij heeft zelf haar sleeve en voet tattoo bij hun laten zetten en ik vind hun werk echt prachtig. Een paar dagen geleden ben ik al langs geweest met een idee voor het ontwerp en als ik binnen kom zie ik dat hij er een prachtig kunstwerk van heeft gemaakt. Ik keur zijn tekening goed en hij begint de print voor mijn voet te maken. Hij is bijna een uur bezig om de tattoo goed om mijn enkel te krijgen. Uiteindelijk zijn ze met zijn drieën druk aan het discussiëren in het Thais, maar de print staat er op. Om 16.00 uur gaat hij dan eindelijk beginnen. Toch best wel apart om mee te maken en te zien. Bizar hoe secuur ze met zo’n stokje kunnen mikken. Ik zet mijn koptelefoon op en verdwijn in mijn eigen wereld. De eerste 3 uur zijn goed te doen, maar dan begint hij aan de achterkant van mijn enkel… Ik kan nog net een FUCK onderdrukken. Ik kijk naar mijn enkel en zie dat hij nog wel even heeft te gaan. Vanaf dit moment doet het pijn en ik besef dat ik het moet uitzingen, want morgen vertrek om 9.30 met de boot richting Phuket en kan dus niet de volgende dag terug komen om het af te laten maken. De eigenaresse van de toko helpt me de laatste 1,5 uur door te komen. Ondertussen zing ik liedjes omdat ik anders ga vloeken. Mijn Thaise maar slecht Engels sprekende tattoo artiest zit me raar aan te kijken. Misschien had ik hem moeten waarschuwen wat voor maf mens ik ben. Maar dan na ruim 4,5 uur heb ik een prachtige tattoo op mijn enkel en voet. Ik trakteer mezelf weer op sushi. Beviel zo goed gisteren en in mijn eentje schrans ik mezelf in 30 minuten helemaal vol. Ik ga terug naar mijn hostel, pak mijn tas in voor mijn vertrek morgen en doe nog een drankje in de bar met Christine. Naast haar zitten twee Britten, James en Michelle. Ik raak met ze jn gesprek en voor ik het weet zijn we 5 tequila, 2 cocktails en uren verder. Het is 3.00 als ik richting mijn bedje ga en volgens mijn telefoon gaat mijn wekker over 3 uur en 43 minuten af. Als de wekker gaat ben ik blij dat ik zelden een kater heb. Ik pak snel mijn laatste spullen in, check uit bij het hostel, neem de taxi naar de pier. Dag Koh Tao, bedankt voor alle avonturen, ik kom nog eens terug als de zon vaker gaat schijnen. Ik stap op de boot, de lucht breekt open en de zon is mega hard aan het schijnen. Fuck you sun!
-
15 Januari 2017 - 18:44
Willem:
Hey Zwanda,
Weer leuk geschreven, alsof ik er zelf bij ben. Straks alles in boekvorm uitgeven dan kun je ze verkopen en heb je zelf ook een aandenken in de kast. Hoop dat je deze stijl volhoud. Veel plezier nog en ik wacht op de volgende.
Groet Willem -
15 Januari 2017 - 20:43
Ad:
Gaaf Zwanda wat een avontuur. Geweldigggg -
15 Januari 2017 - 21:50
Alie:
Hey meis,
Wat een geweldig avontuur en geweldig geschreven!! -
15 Januari 2017 - 21:51
Mary Lamboo:
Geweldig meisje en ook spannend allemaal zeg knap dat je dat durft!!!! Als je m'n dochter was zou ik doodsangst uitstaan om je ha ha ha maar je bent een kanjer!!!! Doe voorzichtig en veel plezier dikke kus van mij xxx -
15 Januari 2017 - 22:37
Patricia:
Je schrijft echt superleuk! Ik dacht kak nu al op! Kan niet wachten op de volgende lap tekst!
Have fun! X -
15 Januari 2017 - 23:51
Memstra:
Heerlijke dochter van mij. Fantastisch MENS. Groot meissie van mij. Hoe heerlijk om deze verslagen weer te lezen. Ik word zo blij hier door. Ik word zo TROTS op jou hier door. Blijf doorgaan.
Door dit soort verhalen, ben je zo DICHT bij me!! THXS. -
17 Januari 2017 - 21:08
Sinead :
Echt geweldig! Ik zie je hele veslag voor me. Meid ik ben zo blij voor je dat je toch op avontuur bent gegaan. Deze herinneringen zijn toch geweldig om mee te maken ondanks het slaap tekort. Het is het allemaal waard! -
18 Januari 2017 - 18:41
Henny Broeders:
Lekker vlot geschreven, heel leuk om te lezen. Enjoy life, live your dreams
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley